De meeste vertegenwoordigers van het kleine volk die bij mij binnenkomen stellen het erg op prijs dat ik hun portret maak - maar niet iedereen dus. Bij dit exemplaar was al direct duidelijk dat hij er helemaal geen zin in had. En toen ik hem vroeg wat zijn beste kant was, antwoordde hij nors dat hij die niet had. Ik probeerde hem wat vriendelijker te stemmen door op te merken dat hij in elk geval een fraaie hoed had, maar hij gromde alleen maar dat ik dan maar die hoed moest tekenen, trok hem diep over zijn ogen en ging somber en van me af gekeerd zitten zwijgen.
Het werd dus een snel en krabbelig portret; als het er om gaat een beetje nukkig en eigenwijs te zitten wezen, dan weet ik ook wel hoe het moet. Denk maar niet dat ik me laat imponeren door zo'n onderdeurtje dat voornamelijk uit hoed en baard bestaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten