Voeten

"De kabouter die niet wist of zijn voeten wel goed stonden."
Dat is inderdaad een probleem met zo'n uitbundige en ongetemde baardgroei waardoor het lijkt of je voeten zich in een ander bestaansvlak ophouden. En een adequate vorm van voetverzorging wordt dan nog een bijkomend probleem.
Nee, het pad van een kabouter is niet vrij van valkuilen en obstakels - en dan is het zeker van belang of je voeten goed staan.

Neus

De kabouter die probeerde verder te zien dan zijn neus lang was maar dat bleek dus nog iets te kort.

Krullen

Een kabouter uit oude tijden .. een tijdperk waarin alles nog jong en krullerig was. Ja, zelfs de hoeden.

Baardalg

Het grimmig aangezicht van Gargar Grimbaard - van hem wordt verteld dat waar hij ook ging donkere wolken boven zijn hoofd hingen, waaruit het regelmatig donderde en bliksemde, en die diverse soorten van neerslag produceerden waaronder hagelstenen zo groot als ganzeneieren.
Dankzij zijn speciale hoed had hij daar zelf geen last van, maar toch kan al die vochtigheid hem geen goed hebben gedaan. Dezelfde verhalen vermelden dat zijn baard verschillende opmerkelijke kleuren vertoonde, wat volgens moderne wetenschappers waarschijnlijk het resultaat van algengroei was.

Soep

Dit is dan degene van wie koning Zadichh die defecte magische hoed had gekregen, de Boskoningin Zzasi (of Zzasicchhh als formele aanspreektitel). In die oude tijden was het traditie dat bosgebieden geregeerd werden door vrouwen, terwijl de mannen het voor het zeggen hadden op de open vlakte. Natuurlijk was er vaak gesteggel over gebieden met onduidelijk kreupelhout, maar over het algemeen hoedden de mannen er zich wel voor de boskoninginnen niet al te veel tegen zich in te nemen: die waren immers bedreven in magie, en als magie niet hielp waren ze ook niet te beroerd om hun tegenstander in de kookpot te stoppen om hem tot een smakelijke en gezonde soep te verwerken.

In de war

Een portret van een van de koningen uit de Late Koningstijd, toen heel Europa inmiddels in een slagveld was veranderd. Zadichh de Onverschrokkene, beroemd (of berucht, er was indertijd niet zo'n groot verschil) omdat hij nooit een gevecht uit de weg ging, tegen wie of wat dan ook. Het verhaal ging dat hij over een magische hoed beschikte, die hem beschermde tegen alle klappen van die zware stenen strijdbijlen die het meest geliefkoosde wapen waren in die woelige tijden.
Op een gegeven moment werkte de magie blijkbaar toch niet zo goed meer, en raakte hij wat in de war door alle dreunen op zijn hersenpan; dientengevolge had hij niet meer zo scherp in de gaten wie zijn vrienden of vijanden waren en begon hij tegen zijn eigen troepen te vechten .. Zeker niet zijn slimste beslissing, maar in elk geval wel zijn laatste.

Woest

Een oud en vergeeld portret van Frschh de Rammer, de tegenstander van koning Zlochh (zie hieronder). Over hem doen minder verhalen de ronde, hij was eigenlijk alleen maar erg goed in rammen - maar dat deed hij dan ook met verve. Je moet je hem voorstellen aan het hoofd van een bende van een paar duizend krijgers die bijna even erg zijn als hij, terwijl hij een spoor van totale verwoesting achterlaat ..

Legende

Een portret van de legendarische kabouter-koning Zlochh de Opmerkelijke, hij die faam verwierf door twee keer een gevecht met een holenbeer te winnen (er was een derde gevecht, maar dat eindigde in een gelijkspel dus dat telde niet). En natuurlijk door zijn conflict met Frschh de Rammer, ook bekend als de Vijfhonderd-jarige Oorlog.
Wie deze oorlog heeft gewonnen is eigenlijk niet bekend, en ook wat academisch omdat er maar bitter weinig overlevenden waren om de overwinning te claimen. Maar veel kabouters kennen nog alle 14.000 verzen van het verhaal van Zlochh uit het hoofd, en hebben maar weinig aansporing nodig om ze allemaal te reciteren - ik ben er helaas nooit in geslaagd om wakker te blijven na de eerste honderd verzen.

Paden en lanen

De paden op, de lanen in, vooruit met flinke pas! Of je zoekt je eigen weg, dwars door het struikgewas. Want het is zomer, en alles groeit, bloeit en loeit. Dus moet je op weg, het geeft niet veel waarheen. Ja, kabouters zijn dol op natuur - of het andersom ook zo is weet ik eigenlijk niet.

Rekening

Hij is op weg, met een duidelijk doel voor ogen. Met een grimmige blik, die duidelijk maakt dat hij het een en ander recht wil gaan zetten, een onrecht dat hem is aangedaan, een oude rekening die nodig vereffend moet worden. Of een indringend onderhoud met degene die hem die aftershave heeft aangesmeerd. Of zoiets.
Het blijft natuurlijk gissen, maar wie het ook is die binnenkort deze kabouter op bezoek krijgt, ik zou niet graag in zijn schoenen staan.

Misnoegd

Het voorjaar barst uit zijn voegen; er ligt een deken van groen over het landschap, vogels zingen zich bijkans een breuk en leggen aan één stuk door eieren, alsof de natuur een gigantische legbatterij is.
Maar deze kabouter maakt zich nog steeds kwaad omdat de winter zo lang geduurd heeft. Hij kan het maar niet uit zijn hoofd zetten, en blijft driftig rond lopen stampen met een gezicht als een oorwurm terwijl overal om hem heen de knoppen openbarsten.
Misschien dat hij zo tegen de herfst schoorvoetend zal toegeven dat de lente toch eigenlijk wel aardig was .. maar dan gaat hij zich weer kwaad maken dat hij er niet van heeft kunnen genieten omdat de winter zo lang duurde!

Fluitekruid

Deze kabouter kijkt wel erg vrolijk, hij lijkt bijna in hoger sferen. Nu zie je dat wel vaker in het voorjaar als de natuur op grote schaal begint om geur te verspreiden, vooral op plekken waar flink wat fluitekruid staat uit te wasemen.
Misschien een tip voor de fabrikanten van geurkaarsen en etherische oliën om een fluitekruid-luchtje aan hun assortiment toe te voegen, dat zou bij kabouters zeker gretig aftrek vinden.

Frühlingserwachen‎

"Wat is dat nu weer allemaal grmbl, je kan niet eens meer een paar jaar een schoonheidsslaapje doen zonder dat ze alles om je heen veranderen .. ik herken niets meer .. zeg dat is toch geen nieuwe snelweg, hoop ik?! .. o gadver, ik ruik mensenlucht!"
Kabouters staan normaal al niet bekend om hun positieve ochtendhumeur, laat staan als ze dat hebben opgezameld als ze een flinke poos onder zeil gaan. En nu is hij er nog niet eens achter dat het zaakje waar hij altijd heen ging om zijn hoed op te laten frissen, door de economische recessie op de fles is gegaan.

Horizontale hoed

Hij draagt de hemel op zijn hoed. En hij staat midden in het landschap, neemt het in zich op, keurt het. Niets ontsnapt aan zijn aandacht.
Dan gaat hij verder, en neemt het landschap met zich mee.
En daarna gaat hij theedrinken bij Monique, want die heeft worteltaart in de aanbieding. En bovendien is het daar altijd heel gezellig.

Revolutie

Een revolutionaire kabouter?! Een beetje kabouter is oud als een stok, en heeft evenveel aandrang om te veranderen, aan zichzelf of de wereld om hem heen. Maar er zijn ook jonge kabouters, die nog barsten van de energie en wilskracht.

Zoals deze jongen, 'Che' noemt hij zichzelf. Die heeft zichzelf benoemd tot hoofd van het Kabouter Bevrijdings Front, dat de oorlog heeft verklaard aan de menselijke beschaving. Strijd! Revolutie! Bloed aan de paal!

Het zal hem niet meevallen om al die overjarige kabouters te overtuigen om van hun luie kont te komen en mee te vechten. Maar het is hem duidelijk wel bloederige ernst, hij heeft zelfs al pamfletjes laten drukken.