"Wanneer ga je nu eindelijk weer eens tekenen?" vroeg Monique. Nu hoef je dat soort dingen geen twee keer tegen me te zeggen .. na tien keer heb je wat meer kans op resultaat. Maar om de een of andere onduidelijke reden kwam het er deze keer toch echt van. En er werd een oude kroontjespen afgestoft, en inkt opgescharreld - die was inmiddels nogal verbleekt, maar dat was niet echt een probleem.
En toen begonnen er dus kabouters vorm aan te nemen op papier. Waarom kabouters? Weet ik niet, maar blijkbaar resoneren ze met iets diep in mijn ziel, en vloeien ze makkelijk uit de pen.
Op een gegeven moment kwam er eentje langs met een hoed, in plaats van zo'n stereotiepe puntmuts; en dat bleek een goede gedachte te zijn die de tekeningen op een ander spoor zette.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten